Kryzysy duchowe - Co to jest kryzys?

Kryzysy duchowe 

 „Kryzys to wierny przyjaciel człowieka!”

Co to jest kryzys? 

–       Kryzys jest to doświadczenie każdego człowieka

–       jest to naturalna droga rozwoju osoby

–       jest to powiązane z, podejmowaniem ciężkich decyzji (niepodejmowanie decyzji to ucieczką przed rozwiązaniem kryzysu)

–       jest to czas weryfikowania własnych postaw,

–       jest to dokonywania bilansu życiowego

–       jest to doświadczenie angażujące całego człowieka

–       jest to czas zmagań duchowych,

–       jest to miejsce walki duchowej

–       jest to doświadczenie bolesne i niebezpieczne

W  zależności od umiejętności radzenia sobie z kryzysami – może mieć pozytywne skutki lub negatywne

     Kryzys niesie pewną szansę, nową możliwość, nowe perspektywy, rozwój.

Vita Consecrata o kryzysie nr 63

•         Klęska życia konsekrowanego,  nie polega na spadku liczebności, ale na zaniku duchowej wierności Chrystusowi oraz własnemu powołaniu i misji.

•     Kryzysy mają pobudzić osoby konsekrowane, by głosiły wiarę w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, i być znakiem przejścia od śmierci do życia.

•         Kryzysom  stawiać czoło ze spokojem,  i być wiernym.

•         Kryzys jest obecny w różnych etapów życia.

•         Czynniki zewnętrzne

–       zmiana miejsca lub urzędu,

–       trudności w pracy lub brak sukcesów apostolskich,

–       niezrozumienie lub zepchnięcie na margines itp.

lub też czynników natury bardziej osobistej, jak:

–       choroba fizyczna albo psychiczna,

–       oschłość duchowa,

–       śmierć bliskich osób,

–       problemy w relacjach z innymi,

–       silne pokusy,

–       kryzysy wiary lub tożsamości,

–       poczucie własnej nieważności. 

Vita Consecrata o pomocy w kryzysie nr 70

•       Kryzys wierności -  większe zaufanie i głębszą miłość  na płaszczyźnie indywidualnej, i wspólnotowej.

•         serdeczna bliskość przełożonego;

•         kompetentna pomoc ze strony brata lub siostry

•         troskliwa i ofiarna obecność

•  prawidłowe przeżywanie kryzysu jest istotnym aktem naśladowania Chrystusa ukrzyżowanego.

Definicje kryzysu

•         kryzys – wybór, spór, potępienie, znalezienie rozwiązania, wyjaśnienie.

•  kryzys w medycynie - to punkt kulminacyjny choroby, po którym następuje wyzdrowienia lub śmierć

•  kryzys wg Allporta - kryzys to sytuacja emocjonalnego i umysłowego stresu wymagająca zmian perspektyw w ciągu krótkiego czasu. Człowiek w sytuacji kryzysowej nie potrafi zachować spokoju.

•      kryzys wg Lazarusa - Kryzys zakłada, że jakaś osoba lub grupa ludzka jest przez jakiś ograniczony czas narażona na jakieś wymagania, którym sprostać nie potrafi albo jest na granicy swoich możliwości radzenia sobie w sytuacji trudnej.

•  kryzys wg Arana - Kryzys odnosi się do momentu niepewności w procesie przeobrażania osobistego lub społecznego. Jest to punkt zwrotny między jednym systemem, który traci swą prawomocność i drugim, który się rodzi.

•        kryzys ogólnie - jest to sytuacja trudna, nowa i bolesna, wywołana jakimś bodźcem – nieoczekiwanie lub narastająca stopniowo – wymagająca zmiany, gdyż stare i utarte sposoby radzenia sobie z trudnościami tego typu, okazują się nieskuteczne, zawodzą.

Kryzys obecny na kartach Biblii

•         Kryzysy w życiu Abrahama

–       brak potomka

–       wyjście z własnej ziemi do ziemi nieznanej

–       kryzysy w drodze

–       obietnice Boga nie realizują się

–       złożenie w ofierze swego syna

•         kryzysy w życiu Mojżesza

–       przyjście na świat

–       koniec dorastania w Egipcie

–       rozpoczęcie nowej misji

–       kryzysem rozpoczyna się misja wyprowadzenia Ludu Wybranego z Egiptu

–       kryzysy w czasie wędrówki przez pustynię

•         kryzysy w historii narodu hebrajskiego

–       kryzysy w Egipcie

–       kryzysy w drodze

–       niewola babilońska

•         kryzysy w życiu Hioba

•         kryzysy w życiu Jezusa, Maryi i Józefa, Apostołów, uczniów

•         Rodzaje kryzysów
Kryzysy rozwojowe

•         Kryzysy sytuacyjne

•         Kryzysy duchowe:

–       kryzys tożsamości

–       kryzys wartości

–       kryzys etyczny

–       kryzys sacrum

–       kryzys powołania

–       kryzys misji

–       kryzys zaufania do drugiego człowieka

–       kryzys wspólnoty

–       kryzys postaw

–       kryzys instytucjonalny

•         Kryzysy związane z kapłaństwem:

–       Kryzys drogi

–       Kryzys wierności powołaniu

–       Kryzys celibatu i czystości

–       Kryzys zaangażowania

–       Kryzys jakości kapłaństwa

–       Kryzys życia duchowego

–       Kryzys wiary

–       Kryzys wspólnoty

–       Kryzys wypalenia w życiu księdza

–       Kryzys połowy życia

–       Kryzys starości

Przyczyny (źródła) kryzysów

•         Naturalizm - postępowanie, które prowadzi do obojętności duchowej:

–       lekceważenie grzechu,

–       zaniedbania w modlitwie i praktykach religijnych,

–       zadowalanie się minimum, wygodnictwo,

–       lęk przed wymaganiami Ewangelii

–       wejście na niewłaściwą drogę, radykalny ascetyzm, sentymentalizm duchowy, angelizm, gnostycyzm, manicheizm, aktywizm

–       kryzysy mogą być powodowane, wspomagane lub osłabiane przez środowisko – np. rodzinę, wspólnoty czy grupy religijne

•         Szatan:

–       dręczenie pokusami pychy, zazdrości, nieczystości, lenistwa, rozpaczy, niewiary

–       wpływa na sytuacje, ludzi, procesy historyczne (np. sekularyzacja)

–       osłabia duchowe zaangażowanie.

–       prowadzi do zawężenia horyzontu duchowego i wewnętrznego zagubienia.

•         Sam Bóg.

–       próba lub oczyszczenie.

–       noc zmysłów czy też oczyszczenie zmysłowe i duchowe, które polega na oderwaniu od naturalnych procesów poznawczych i wolitywnych, by poprzez uświęcenie uczynić je boskimi. Jest konieczna, i bardzo bolesna.

•         Odkrycie nowej „Twarzy” Boga - oczyszczenie obrazu Boga, czyli doświadczenie Jego świętości w nowy, dojrzalszy sposób

•         Doświadczenia własnej grzeszności,

–       ujrzenie ubóstwa własnego wnętrza,

–       niewystarczalność,

–       załamanie się duchowej stabilności. 

Formy kryzysów

•         Kryzys zewnętrzny i wewnętrzny (np. poczucie odrzucenia przez Boga i ludzi, doświadczenie „nieobecności” Boga)

•         Kryzys psychologiczny oczyszczenie motywacji z materialnej, naturalistycznej lub też duchowej interesowności, co  wprowadzona gorycz, co pozbawia człowieka czerpania przyjemności z zachowań religijnych, głównie modlitwy i czynienia dobra.

•         Kryzys utraty tożsamości, domaga się zmian w ocenach swej przeszłości i przyszłości, zmian w ocenie siebie czy rzeczywistości. W kryzysie zwłaszcza przyszłość zostaje na nowo odczytana.

•         Kryzys moralny kryzys pojawia się jako dysharmonia pomiędzy wartościami a ich realizacją, pomiędzy zasadami rządzącymi praktycznym postępowaniem, a nauczaniem Chrystusa (np. duchem błogosławieństw).

•         Kryzys duchowy kryzys modlitwy. Aby przetrwać jak radzi św. Jan od Krzyża: trzeba trwać w cierpliwości, porzucając troskę, aż Bóg sam dokończy dzieła.

Owoce kryzysu

•         Kryzys odsłania, że sam człowiek nie jest autorem własnego losu

•         dobro i cele duchowe wymagają zaproszenia Boga i współpracy z Nim.

•         Kryzys czyni życie duchowe bardziej świadome,

•         organizuje je na nowym poziomie, dynamizuje je.

•         Nowy horyzont i nowe przeżywanie wartości duchowych pozwala nadać życiu duchowemu nowe kierunki i podejmować nowe wyzwania,

•         przez kryzys zostają uruchomione nowe łaski i często odnowione kanały łaski, które wcześniej zostały zaniedbane.

•         Kryzys pozwala w nowy sposób „usytuować” Boga w swoim życiu, dostrzec nowe punkty odniesienia.

•         Kryzys przynosi nawrócenie i wnosi głębsze życie łaską. Cele religijne nabierają większej doniosłości i wyrazistości.

Kryzys – jak sobie radzić?

•         Kierownik duchowy - aby wypowiedzieć i nazwać to co się przeżywa.

•         Analiza całościowa – pomoc specjalisty, psychologa, tak aby dostrzec przyczyny, stadium

•         Realizm – stawać przed sobą w prawdzie i wyciągać wnioski na przyszłość

•         Optymizm – przykłady innych

•         Zaakceptować cierpienie i dowartościować ascezę

•         Dążyć do zjednoczenia z Bogiem

•         Zintensyfikować modlitwę

•         stosować metodę „małych kroczków"

•         zaufać  i zawierzyć Bogu

•         odpocząć, wyjechać na jakiś czas, aby sprawom przyjrzeć się z dystansu